Proza-K is het geesteskind van twee woordkunstenaars. Yves Kibi Puati Nelen en Cleo Klapholz, twee trotse Antwerpenaren die zichzelf hedendaagse poëtische esculapen noemen. Dit is namelijk het oud-Nederlands woord voor dokter. Want in onze maatschappij proberen zij het woord als heelmiddel voor te schrijven.
Proza-K is het perfecte voorbeeld hoe Antwerpen is vervlochten met haar multiculturele roots gezien deze Belgische esculapen Congolese en Joodse roots hebben. Door middel van hun maandelijkse open mic events in KAVKA maar ook website en sociale media proberen zij (startende) Antwerpse dichters een platform te bieden. Dit wordt aangevuld met een podcast waarin spilfiguren van het Antwerpse culturele landschap worden geïnterviewd en dichterlijke ondersteuning van unieke muzikale projecten.
Wij zijn Yves Kibi Puati Nelen & Cleo Klapholz. Wij zijn woordkunstenaars.
Wij schrijven over allerlei zaken. Over onze Stad in al haar glorie.
Over onze dualistische identiteitsproblematiek en de gevolgen van de pandemie.
Over de liefde maar ook over verdriet.
Wij zijn podiumbeesten.
Afzonderlijk zijn wij twee uitmuntende schrijvers maar onze combinatie-gedichten zijn een nog voortreffelijker stukje poëzie an sich.
Balancerend op een fragiel koord tussen Yin en Yang, Eros en Thanatos en Hemel en Aarde, verdwaal ik al eonen verwonderd als een fantoom in m’n eigen Pantheon. Terwijl M’n gracieuze glimlach al menige levens lang m’n doornenpad illumineert, declareer ik maar al te graag lang vergeten hymnen.
Al sinds m’n jonge jaren werd ik gecaptiveerd door de enigmas van de Nederlandse taal en snakte m'n smaakpapillen naar meer tintelende, linguïstische paradigma's… Bevangen door haar bekoring creëerde ik langzaam en bedachtzaam de fundamenten van mijn eigen fantasiewereld.
En nu, zovele jaren later, rijzen mijn kantelen tot de 7e hemel en kijk ik er naar uit, om mijn pracht en praal met jullie te delen. Om ook jullie te verwelkomen in mijn Olympus. Samen te Dansen door alle balzalen van mijn kathedralen, hand in hand te struinen door mijn Hangende Tuinen... .
Ik sprong mee op de trein van plezier
we gingen er samen tegenaan tot het laatste kwartier
Maar tijdens die laatste rit duwde jij me van de trein
en nu ben ik dus weer op zoek naar een nieuwe lijn.
Sinds het begin der tijden ben ik gepassioneerd door het woord, door de letter, door de volzin.
Door de manier waarop zich een hele nieuwe wereld kan ontplooien met enkele zinnen. Het woord en nog sterker, de woordkunst is een kunstvorm die ik me graag eigen wil maken. Het leven is een trein van plezier maar jammer genoeg val ik er regelmatig af en dankzij het woord ben ik telkens na een pijnlijke tuimel, in staat om er terug op te klimmen met volle moed.
Proza-k is mijn medicijn, mijn hulpmiddel om die woelige rit te overleven.
Beter dan een echte verslaving en beter dan een echt medicijn.
